Pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w trybie określonym w Kodeksie pracy, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. O przywróceniu do pracy lub odszkodowaniu orzeka sąd pracy.
Zgodnie z art. 52 Kodeksu pracy pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie:
1) ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych,
2) popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem,
3) zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.
Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić jednak po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy.
W sprawie, w której wydał orzeczenie Sąd Najwyższy pracownik zatrudniony na stanowisku dyrektora został zwolniony dyscyplinarnie za dokonywanie samowolnych przelewów z konta firmowego. Pracownik odwołał się od tej decyzji do sądu i zażądał przywrócenia do pracy i zasądzenia wynagrodzenia za czas pozostawiania bez pracy w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia.
Sąd Najwyższy uznał, że pracownik upatrujący szkody w utracie wynagrodzenia, które by uzyskał pozostając w rozwiązanym stosunku pracy przez okres, za który dochodzi odszkodowania, musi wykazać co najmniej, że w tym czasie mógłby świadczyć taką pracę.
Aby zwolniony w trybie art. 52 Kodeksu pracy pracownik mógł dochodzić od pracodawcy odszkodowania, musi wykazać i udowodnić poniesioną szkodę oraz związek przyczynowy pomiędzy bezprawnym działaniem pracodawcy a powstałą szkodą. Przez szkodę należy rozumieć konkretny, wymierny uszczerbek majątkowy.
W przypadku, gdy szkoda, której rekompensaty dochodzi od byłego pracodawcy zwolniony pracownik, wynika z nieuzyskania przez pracownika innego zatrudnienia po dokonaniu przez pracodawcę zwolnienia w trybie art. 52 kodeksu pracy, które nie miało podstaw prawnych, to pracownik powinien wykazać, że jeśliby podjął pracę u innego pracodawcy, uzyskiwałby określone dochody.
Autor artykułu*: Ewa Krysztofiuk radca prawny, kierownik działu prawnego windykacji i reklamacji Militzer&Muench Polska Sp. z o.o, (e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.)
* Arykuł jest chroniony prawem autorskim, jakiekolwiek dalsze jego rozpowszechnianie i przetwarzanie jest zabronione!